Z badań geologów wynika, że najgłębsze jezioro świata ma genezę tektoniczną. Około 30 milionów lat temu w miejscu obecnego Bajkału pojawiło się pęknięcie w skorupie ziemskiej, które potem wypełniło się wodą. Można o tym przeczytać i w przewodnikach turystycznych, i w literaturze fachowej. Ale będąc nad Bajkałem, można też usłyszeć coś innego...
W dawnych, niepamiętnych czasach na miejscu Bajkału znajdowała się kwitnąca dolina z mnóstwem zwierzyny i ptactwa. Szczęśliwie i w pokoju żyli tam ludzie, zajmując się myślistwem i rybołówstwem. Ale w pewnym momencie bogowie rozgniewali się i zesłali niszczące trzęsienie ziemi. Ziemia rozwarła się i w miejscu żyznej doliny zaczął buszować ogień. Pochłaniał wszystko, chcąc wyjść z podziemnych otchłani, uwolnić się i zaświecić nad światem jak słońce.
Wystraszeni ludzie w panice rozbiegli się po okolicy, modląc się o ratunek. Wówczas podniosły się góry Chamar-Daban, a z ich szczytów chlusnęły potoki wody. Między ogniem a wodą rozgorzała walka i wkrótce pokonany ogień schował się pod powierzchnię ziemi. A woda-zwyciężczyni wypełniła gigantyczny rów. Tak powstało jezioro, które ocaleni mieszkańcy dawnej doliny nazwali Bajgał – to znaczy Bogaty Ogień.
Na podstawie: A. Tiwanienko, Tajny bajkalskich głubin
