Ułan Ude

Ułan Ude

Ułan Ude

Ułan Ude to stolica Buriacji i główny węzeł komunikacyjny wschodniej części Przybajkala. Miasto wygląda zupełnie inaczej niż Irkuck i warto tu przyjechać nie tylko po to, żeby sfotografować się z największą na świecie głową Lenina. Ułan-Ude i położony niedaleko Iwołgińsk przyciągną wszystkich, którzy choć trochę interesują się kulturą wschodu.


Obecne Ułan-Ude to miasto liczące 380 tys. mieszkańców, położone na prawym brzegu Selengi, przy ujściu Udy. Cechuje się ono pagórkowatą rzeźbą terenu, a dodatkowe urozmaicenie krajobrazu stanowią liczne wyspy na szeroko rozlewającej się Selendze. Spośród innych syberyjskich miast Ułan-Ude wyróżnia względny porządek na ulicach śródmieścia i duża ilość zieleni. Stolica Buriacji stanowi największe w Rosji skupisko buddystów, dlatego też w każdej dzielnicy jest tu dacan (lub przynajmniej dugan). Pośród miejskiej zabudowy można również odnaleźć prawosławne cerkwie, kościół rzymskokatolicki, świątynię staroobrzędowców i meczet. Według spisów, narodowością dominującą wśród mieszkańców Ułan-Ude są Rosjanie (70 %), a Buriaci stanowią 1/5 ludności - choć na ulicach przeważają ludzie o rysach azjatyckich. W mieście żyją przedstawiciele ponad dwudziestu różnych mniejszości narodowych, w tym również Polonia, skupiona w organizacji Nadzieja.


Za placem Rewolucji ul. Lenina przechodzi w ładny deptak nazywany przez miejscowych "Arbatem". Jego zabudowa to w większości XIX-wieczne kamienice bogatych wierchnieudińskich kupców. Warto zwrócić uwagę na różnorodność ich form i oryginalną dekorację fasad niektórych budynków. Obecnie ich partery zajęte są przez sklepy, restauracje i banki. Dzięki obecności kolorowych klombów, ławek i oryginalnych rzeźb można się tu poczuć prawie jak w Europie. Przyjemną atmosferę ułan-udeńskiego deptaku tworzą również występujący tu często uliczni grajkowie. Przy jego końcu stoi charakterystyczna rzeźba, przedstawiająca elementy herbu Ułan-Ude: laskę Kaduceusza z dwoma wężami (symbol handlu), symbol kolei oraz pochodzący z buddyzmu znak półksiężyca, słońca i ognia (symbol Mongolii i Buriacji).

Centralne miejsce na Placu Sowietów zajmuje największa na świecie rzeźba przedstawiająca głowę Lenina (warto zwrócić uwagę na lekko azjatyckie rysy twarzy Włodzimierza Ilicza). Ma ona 7,7 m wysokości i waży 42 tony. Pomnik odsłonięto w 1971 r., a wcześniej jego projekt prezentowano na wystawach w Paryżu i Montrealu. Autorzy rzeźby zdobyli niegdyś za nią nagrodę na moskiewskiej wystawie plastycznej poświęconej wizerunkom Lenina. Dawniej pod głową wodza rewolucji odbywały się defilady, a teraz na jej tle fotografują się nowożeńcy i turyści.

;