Olchon to jedno z najbardziej charakterystycznych miejsc nad Bajkałem. Porośnięta reliktowymi stepami wyspa ma niepowtarzalne wybrzeża z licznymi płytkimi zatoczkami, cyplami i skalnymi przylądkami. Po Olchonie można wędrować, ciesząc się pięknem jego przyrody, szukać śladów różnych kultur, obserwować żyjących tam Buriatów i Rosjan. To również świetne miejsce, żeby po prostu odpocząć na piaszczystych plażach nad Małym Morzem, poopalać się czy pójść do bani, czyli syberyjskiej sauny. Należy jednak liczyć się z tym, że nie będziemy tam sami i spotkamy niemało innych zagranicznych turystów.
Wyspa Olchon leży w środkowej części Bajkału i rozciąga się wzdłuż jego północno-zachodnich brzegów. Od krawędzi Gór Przymorskich oddziela ją długa cieśnina Małe Morze o średniej szerokości około 15 km oraz przesmyk Olchońskie Wrota, przez który kursuje prom łączący wyspę ze stałym lądem. Małe Morze jest stosunkowo płytkie (maks. głębokość 200 m) i latem jego wody w szybkim tempie nagrzewają się, osiągając w niektórych miejscach temperaturę 23 st. C. Natomiast zimą ten akwen szybko zamarza, a pokrywa lodowa utrzymuje się aż do końca maja. Po drugiej stronie Olchonu, 12 km od północno-wschodniego brzegu wyspy, Bajkał kryje swą największą głębię - 1637 m.
Olchon ma podłużny kształt. Długość wyspy wynosi 72 km, maksymalna szerokość - 14 km, natomiast powierzchnia to 700 km2. Najbardziej wysuniętym na północ punktem Olchonu jest skalisty przylądek Choboj, z kolei jej południowy kraniec stanowi przylądek Unszuj.
Reliktowe stepy, które możemy dziś oglądać na Olchonie, stanowiły niegdyś fragment rozległych obszarów stepowych, zajmujących środkową część Azji. Wskutek zmian klimatycznych formacje te z czasem ograniczyły swój zasięg do terenów dzisiejszej Mongolii i Kazachstanu, a ich jedyne żywe ślady na Syberii pozostały na Olchonie i w jego okolicach - gdzie zachowały się odpowiednie warunki.
Wyspa odznacza się górzystym charakterem. Pofałdowane jest całe jej terytorium, zaś wzdłuż południowo-wschodnich wybrzeży ciągnie się pas wyższych wzniesień, z najwyższym szczytem Żimą (1274 m n.p.m.). Urozmaicone są również olchońskie wybrzeża. Ogólnie można stwierdzić, że południowe brzegi są wysokie i urwiste, natomiast nad wodami Małego Morza naprzemiennie występują piaszczyste plaże oraz skaliste przylądki.
Ze względu na trudne warunki naturalne większość obszaru wyspy to tereny niezamieszkane. Średnia gęstość zaludnienia wynosi tu około 2 os./km2. Większość osad zbudowanych jest nad brzegami Małego Morza. W sumie na Olchonie mieszka dziś ok. 1500 ludzi, z czego trzy czwarte skupia jego "stolica" - wieś Chużyr, położona w środkowej części wyspy. Inne istotne miejscowości to położony w pobliżu Mały Chużyr oraz znajdujące się na północ od "centrum" Charancy i Chałgaj. Oprócz tego na Olchonie jest jeszcze kilka osad składających się z paru domostw. Jedynym skupiskiem Rosjan na wyspie jest Chużyr, pozostałe miejscowości zamieszkują Buriaci.
